διατίμησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διατίμησῐς	αἱ	διατιμήσεις
γενική	τῆς	διατιμήσεως	τῶν	διατιμήσεων
δοτική	τῇ	διατιμήσει	ταῖς	διατιμήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διατίμησῐν	τὰς	διατιμήσεις
κλητική ὦ!		διατίμησῐ		διατιμήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διατιμήσει
γεν-δοτ	τοῖν		διατιμησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διατίμησις (ελληνιστική κοινή) < διατιμάω / διατιμῶ, διατιμη- (υπολογίζω αξίω, αρχαία σημασία: σταματάω τα τιμω) + -σις < → δείτε τη λέξη τιμή

Ουσιαστικό

διατίμησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) υπολογισμός αξίας

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διατιμάω, τίμησις και τιμή

Πηγές

• διατίμησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.