διόγκωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διόγκωσῐς	αἱ	διογκώσεις
γενική	τῆς	διογκώσεως	τῶν	διογκώσεων
δοτική	τῇ	διογκώσει	ταῖς	διογκώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διόγκωσῐν	τὰς	διογκώσεις
κλητική ὦ!		διόγκωσῐ		διογκώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διογκώσει
γεν-δοτ	τοῖν		διογκωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διόγκωσις (ελληνιστική κοινή) < διογκόω / διογκῶ <δι- (δια-) + αρχαία ελληνική ὀγκόω) + -σις → δείτε και τον αρχαίο παθητικό τύπο διογκέομαι

Ουσιαστικό

διόγκωσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η διόγκωση

Πηγές

• διόγκωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.