κανονικότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κανονικότης	αἱ	κανονικότητες
γενική	τῆς	κανονικότητος	τῶν	κανονικοτήτων
δοτική	τῇ	κανονικότητι	ταῖς	κανονικότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	κανονικότητα	τὰς	κανονικότητας
κλητική ὦ!		κανονικότης		κανονικότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανονικότης < κανονικ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

κανονικότης θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η κανονικότητα

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία.