κοσμηματοπώλης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κοσμηματοπώλης	οι	κοσμηματοπώλες
γενική	του	κοσμηματοπώλη	των	κοσμηματοπωλών
αιτιατική	τον	κοσμηματοπώλη	τους	κοσμηματοπώλες
κλητική		κοσμηματοπώλη		κοσμηματοπώλες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοσμηματοπώλης (μαρτυρείται από το 1875) < κοσμηματ- (γενική του κόσμημα) + -ο- + -πώλης

Ουσιαστικό

κοσμηματοπώλης αρσενικό (θηλυκό κοσμηματοπώλισσα)

• (επάγγελμα) ιδιοκτήτης ή εργαζόμενος σε κοσμηματοπωλείο

Συγγενικά

• κοσμηματοποιός
• κοσμηματοποιία
• κοσμηματοπωλείο

Δείτε επίσης

• χρυσοχόος

Μεταφράσεις

    κοσμηματοπώλης

αγγλικά : jeweler (en) γαλλικά : bijoutier (fr) τουρκικά : kuyumcu (tr)

Πηγές

• κοσμηματοπώλης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• κοσμηματοπώλης - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)