κωφότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κωφότης	αἱ	κωφότητες
γενική	τῆς	κωφότητος	τῶν	κωφοτήτων
δοτική	τῇ	κωφότητῐ	ταῖς	κωφότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κωφότητᾰ	τὰς	κωφότητᾰς
κλητική ὦ!		κωφότης		κωφότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κωφότητε
γεν-δοτ	τοῖν		κωφοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κωφότης < κωφό(ς) + -της

Ουσιαστικό

κωφότης, -ητος θηλυκό

• η κωφότητα

Πηγές

• κωφότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κωφότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.