λειότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λειότης	αἱ	λειότητες
γενική	τῆς	λειότητος	τῶν	λειοτήτων
δοτική	τῇ	λειότητῐ	ταῖς	λειότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λειότητᾰ	τὰς	λειότητᾰς
κλητική ὦ!		λειότης		λειότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λειότητε
γεν-δοτ	τοῖν		λειοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λειότης < λεῖο(ς) + -της

Ουσιαστικό

λειότης, -τητος θηλυκό

1. η λειότητα

Πηγές

• λειότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λειότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.