μαγεύτρα

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	μαγεύτρα	μαγεύτρες
γενική	μαγεύτρας
αιτιατική	μαγεύτρα	μαγεύτρες
κλητική	μαγεύτρα	μαγεύτρες

Ετυμολογία

μαγεύτρα < μαγεύω + -τρα

Ουσιαστικό

μαγεύτρα θηλυκό

1. αυτή που μαγεύει, γοητεύει

   Περδικόστηθη Tσιγγάνα, // ω μαγεύτρα, που μιλείς // τα μεσάνυχτα προς τ' άστρα //γλώσσα προσταγής! (Κωστής Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου)

Συνώνυμα

• πλανεύτρα

Μεταφράσεις

    μαγεύτρα