οἰκτρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	οἰκτρότης	αἱ	οἰκτρότητες
γενική	τῆς	οἰκτρότητος	τῶν	οἰκτροτήτων
δοτική	τῇ	οἰκτρότητῐ	ταῖς	οἰκτρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	οἰκτρότητᾰ	τὰς	οἰκτρότητᾰς
κλητική ὦ!		οἰκτρότης		οἰκτρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οἰκτρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		οἰκτροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οἰκτρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική οἰκτρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

οἰκτρότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• οικτρότητα, κατάσταση που προκαλεί οίκτο

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις οἰκτρός και οἶκτος

Πηγές

• οἰκτρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.