πλειονότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πλειονότης	αἱ	πλειονότητες
γενική	τῆς	πλειονότητος	τῶν	πλειονοτήτων
δοτική	τῇ	πλειονότητῐ	ταῖς	πλειονότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πλειονότητᾰ	τὰς	πλειονότητᾰς
κλητική ὦ!		πλειονότης		πλειονότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πλειονότητε
γεν-δοτ	τοῖν		πλειονοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πλειονότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πλεῖον, ουδέτερο του πλείων + -ότης

Ουσιαστικό

πλειονότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• πλειονότητα

  άλλες μορφές: πλεονότης

Πηγές

• πλειονότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.