στράκα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	στράκα	οι	στράκες
γενική	της	στράκας		—
αιτιατική	τη	στράκα	τις	στράκες
κλητική		στράκα		στράκες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στράκα < (ηχομιμητική λέξη): το «στρακ», ξερός κρότος όπως του μαστιγίου των αμαξάδων

Ουσιαστικό

στράκα θηλυκό

1. ξερός και διαπεραστικός ήχος με μικρή διάρκεια
2. δυνατή και ηχηρή σφαλιάρα, καρπαζιά, ο ξυλοδαρμός (πέφτουν στράκες)

   ※  Η απάντηση που παίρνει είναι μιά στράκα που του κολλάει από πίσω ο Καραγκιόζης (στο: Κώστας Η. Μπίρης, «Ο Καραγκιόζης», περ. Νέα Εστία 605 (15 Σεπτ. 1952), σ. 1228)

3. (μεταφορικά) η πρόκληση μεγάλης εντύπωσης (κάνω στράκες)

Άλλες μορφές

• τράκα

Συγγενικά

• τρακατρούκα
• στρακαστρούκα

Μεταφράσεις

    στράκα

αγγλικά : slap (en), clap (en), thwack (en), screech (en), quilt (en) γαλλικά : claquement (fr)

Πηγές

• στράκα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• στράκα, στα Δελτία Γεωργακά - Τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ.