στύγος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στύγος	τὰ	στύγη - στύγεᾰ
γενική	τοῦ	στύγους - στύγεος	τῶν	στυγῶν - στυγέων
δοτική	τῷ	στύγει - στύγεῐ̈	τοῖς	στύγεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	στύγος	τὰ	στύγη - στύγεα
κλητική ὦ!		στύγος		στύγη - στύγεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στύγει - στύγεε
γεν-δοτ	τοῖν		στυγοῖν - στυγέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στύγος < στυγέω

Ουσιαστικό

στύγος, -εος ουδέτερο

1. μίσος, αντιπάθεια, απέχθεια

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Χοηφόροι, στίχ. 81 (78-81)

   δίκαια καὶ μὴ δίκαια, | πρέποντ᾽ ἀρχὰς βίου, | βίᾳ φερομένων, †αἰνέσαι, πικρὸν φρενῶν | στύγος κρατούσῃ.

   πρέπει σ᾽ αυτούς που με τη βία με ορίζουνε | σε δίκια κι άδικα την κεφαλή να σκύβω | πνίγοντας μες στα στήθη μου | την πικρήν έχθρα μου που κρύβω.

   Μετάφραση, 1η έκδοση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

2. αντικείμενο του μίσους, βδέλυγμα

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἀγαμέμνων, στίχ. 558

   τὰ δ᾽ αὖτε χέρσῳ· καὶ προσῆν πλέον στύγος·

   Στη στεριά πάλι το κακό ήταν πιο μεγάλο·

   Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη στυγέω

Εκφράσεις

• στύγη θεῶν: οι Ερινύες

Πηγές

• στύγος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στύγος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.