σφήνωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σφήνωσῐς	αἱ	σφηνώσεις
γενική	τῆς	σφηνώσεως	τῶν	σφηνώσεων
δοτική	τῇ	σφηνώσει	ταῖς	σφηνώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σφήνωσῐν	τὰς	σφηνώσεις
κλητική ὦ!		σφήνωσῐ		σφηνώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σφηνώσει
γεν-δοτ	τοῖν		σφηνωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σφήνωσις < σφηνόω / σφηνῶ + -σις (-ωσις)

Ουσιαστικό

σφήνωσις, -εως θηλυκό

• στερέωση, βούλωμα, σφήνωση

Σύνθετα

• ἀποσφήνωσις
• διασφήνωσις
• ἐπισφήνωσις

Συγγενικά

• σφήνωμα

→ και δείτε τη λέξη σφήν

Πηγές

• σφήνωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σφήνωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.