τυγχάνω

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

τυγχάνω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τυγχάνω. Συγκρίνετε με το κληρονομημένο τυχαίνω.

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /tiŋˈxa.no/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τυγ‐χά‐νω

Ρήμα[επεξεργασία]

τυγχάνω, αόρ.: έτυχα → δείτε και τυχαίνω

(λόγιο) τυχαίνω
(απρόσωπο ρήμα) → δείτε τη λέξη τυγχάνει

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

τυχών, τυχούσα, τυχόν

Εκφράσεις[επεξεργασία]

εική και ως έτυχε

Πηγές[επεξεργασία]

τυγχάνω - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
τυγχάνω - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023)

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

τυγχάνω < ρίζα τυχ- + -γ- + -άνω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;

Ρήμα[επεξεργασία]

πετυχαίνω κάποιον με βολή
※ 5ος↑ αιώνας ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 3 (Θάλεια), 35.2
Εἰ μὲν γὰρ τοῦ παιδὸς τοῦ σοῦ τοῦδε ἑστεῶτος ἐν τοῖσι προθύροισι βαλὼν τύχοιμι μέσης τῆς καρδίης͵ Πέρσαι φανέονται λέγοντες οὐδέν
συναντώ κάποιον
※ 5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Συμπόσιον^w, 9.7 (3-4)
οἱ δὲ γεγαμηκότες ἀναβάντες ἐπὶ τοὺς ἵππους ἀπήλαυνον πρὸς τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας͵ ὅπως τούτων τύχοιεν
(+ γενική) μου τυχαίνει κάτι, αποκτώ κάτι
※ 1ος/2ος↓ αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Αἰμίλιος καὶ Τιμολέων, 30.4.1-2
Οἱ δὲ στρατιῶται τοῖς βασιλικοῖς χρήμασιν ἐποφθαλμίσαντες͵ ὡς οὐχ ὅσων ἠξίουν ἔτυχον͵ ὠργίζοντο
πετυχαίνω το σκοπό μου
πετυχαίνω να πω το σωστό
τυχαίνει, συμβαίνει κατά τύχη
τυχαίνει να είμαι
(με κατηγορηματική μετοχή) τυχαίνει να
※ 5ος↑ αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 1, 104
οἱ δέ ἔτυχον γὰρ ἐς Κύπρον στρατευόμενοι ναυσὶ διακοσίαις αὑτῶν τε καὶ τῶν ξυμμάχων) ἦλθον ἀπολιπόντες τὴν Κύπρον

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Κλίση[επεξεργασία]

Κλίση

ενεργητικός ενεστώτας
	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγὼ	τυγχάνω	τυγχάνω	τυγχάνοιμι	—
σὺ	τυγχάνεις	τυγχάνῃς	τυγχάνοις	τύγχανε
οὖτος	τυγχάνει	τυγχάνῃ	τυγχάνοι	τυγχανέτω
ἡμεῖς	τυγχάνομεν	τυγχάνωμεν	τυγχάνοιμεν	—
ὑμεῖς	τυγχάνετε	τυγχάνητε	τυγχάνοιτε	τυγχάνετε
οὗτοι	τυγχάνουσῐ(ν)	τυγχάνωσῐ(ν)	τυγχάνοιεν	τυγχανόντων τυγχανέτωσαν
2o δυϊκός	τυγχάνετον	τυγχάνητον	τυγχάνοιτον	τυγχάνετον
3o δυϊκός	τυγχάνετον	τυγχάνητον	τυγχανοίτην	τυγχανέτων
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο
ονοματικοί τύποι	τυγχάνειν	τυγχάνων	τυγχάνουσα	τυγχάνον

Ενεργητικός Παρατατικός
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἐτύγχανον	-	-	-
σύ	ἐτύγχανες	-	-	-
οὖτος	ἐτύγχανε	-	-	-
ἡμεῖς	ἐτυγχάνομεν	-	-	-
ὑμεῖς	ἐτυγχάνετε	-	-	-
οὗτοι	ἐτύγχανον	-	-	-

Μέσος Μέλλοντας
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	τεύξομαι	-	τευξοίμην	-
σύ	τεύξῃ / τεύξει	-	τεύξοιο	-
οὖτος	τεύξεται	-	τεύξοιτο	-
ἡμεῖς	τευξόμεθα	-	τευξοίμεθα	-
ὑμεῖς	τεύξεσθε	-	τεύξοισθε	-
οὗτοι	τεύξονται	-	τεύξοιντο	-
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	τεύξεσθαι	τευξόμενος	τευξομένη	τευξόμενον

Ενεργητικός Αόριστος β'
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἔτυχον	τύχω	τύχοιμι	-
σύ	ἔτυχες	τύχῃς	τύχοις	τύχε
οὖτος	ἔτυχε	τύχῃ	τύχοι	τυχέτω
ἡμεῖς	ἐτύχομεν	τύχωμεν	τύχοιμεν	-
ὑμεῖς	ἐτύχετε	τύχητε	τύχοιτε	τύχετε
οὗτοι	ἔτυχον	τύχωσι(ν)	τύχοιεν	τυχόντων / τυχέτωσαν
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	τυχεῖν	τυχών	τυχοῦσα	τυχόν

Ενεργητικός Παρακείμενος
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	τετύχηκα	τετυχήκω / τετυχηκώς, τετυχηκυῖα, τετυχηκός ὦ	τετυχήκοιμι / τετυχηκώς, τετυχηκυῖα, τετυχηκός εἴην	-
σύ	τετύχηκας	τετυχήκῃς / τετυχηκώς, τετυχηκυῖα, τετυχηκός ᾖς	τετυχήκοις / τετυχηκώς, τετυχηκυῖα, τετυχηκός εἴης	τετυχηκώς, τετυχηκυῖα, τετυχηκός ἴσθι
οὗτος	τετύχηκε	τετυχήκῃ / τετυχηκώς, τετυχηκυῖα, τετυχηκός ᾖ	τετυχήκοι / τετυχηκώς, τετυχηκυῖα, τετυχηκός εἴη	τετυχηκώς, τετυχηκυῖα, τετυχηκός ἔστω
ἡμεῖς	τετυχήκαμεν	τετυχήκωμεν / τετυχηκότες, τετυχηκυῖαι, τετυχηκότα ὦμεν	τετυχήκοιμεν / τετυχηκότες, τετυχηκυῖαι, τετυχηκότα εἴημεν/εἶμεν	-
ὑμεῖς	τετυχήκατε	τετυχήκητε / τετυχηκότες, τετυχηκυῖαι, τετυχηκότα ἦτε	τετυχήκοιτε / τετυχηκότες, τετυχηκυῖαι, τετυχηκότα εἴητε/εἶτε	τετυχηκότες, τετυχηκυῖαι, τετυχηκότα ἔστε
οὗτοι	τετυχήκασι(ν)	τετυχήκωσι(ν) / τετυχηκότες, τετυχηκυῖαι, τετυχηκότα ὦσι(ν)	τετυχήκοιεν / τετυχηκότες, τετυχηκυῖαι, τετυχηκότα εἴησαν/εἶεν	τετυχηκότες, τετυχηκυῖαι, τετυχηκότα ἔστων
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή
ονοματικοί τύποι	τετυχηκέναι	τετυχηκώς	τετυχηκυῖα	τετυχηκός

Ενεργητικός Υπερσυντέλικος
προσωπικές εγκλίσεις	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγώ	ἐτετυχήκειν	-	-	-
σύ	ἐτετυχήκεις	-	-	-
οὖτος	ἐτετυχήκει	-	-	-
ἡμεῖς	ἐτετυχήκεμεν	-	-	-
ὑμεῖς	ἐτετυχήκετε	-	-	-
οὗτοι	ἐτετυχήκεσαν	-	-	-

Πηγές[επεξεργασία]

τυγχάνω - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
τυγχάνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
τυγχάνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

τυγχάνω

Πίνακας περιεχομένων

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ρήμα[επεξεργασία]

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ρήμα[επεξεργασία]

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Κλίση[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

τυγχάνω

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ρήμα[επεξεργασία]

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ρήμα[επεξεργασία]

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Κλίση[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

Αναζήτηση