χρωμοκρασία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	χρωμοκρασίᾱ	αἱ	χρωμοκρασίαι
γενική	τῆς	χρωμοκρασίᾱς	τῶν	χρωμοκρασιῶν
δοτική	τῇ	χρωμοκρασίᾳ	ταῖς	χρωμοκρασίαις
αιτιατική	τὴν	χρωμοκρασίᾱν	τὰς	χρωμοκρασίᾱς
κλητική ὦ!		χρωμοκρασίᾱ		χρωμοκρασίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χρωμοκρασίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		χρωμοκρασίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χρωμοκρασία < χρωμο- + -κρασία (< αρχαία ελληνική κεράννυμι)

Ουσιαστικό

χρωμοκρᾱσία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) ανάμειξη ή αλλαγή χρωμάτων

Πηγές

• χρωμοκρασία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.