ἄρουλα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἄρουλᾰ	αἱ	ἄρουλαι
γενική	τῆς	ἀρούλης	τῶν	ἀρουλῶν
δοτική	τῇ	ἀρούλῃ	ταῖς	ἀρούλαις
αιτιατική	τὴν	ἄρουλᾰν	τὰς	ἀρούλᾱς
κλητική ὦ!		ἄρουλᾰ		ἄρουλαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρούλᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρούλαιν
1η κλίση, Κατηγορία 'θάλασσα' όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄρουλα < λατινική arula, υποκοριστικό του ara < asa < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *as (καίω)

Ουσιαστικό

ἄρουλα θηλυκό

1. σχάρα

   ἐσχάραν, τὴν νῦν καλουμένην ἄρουλαν. (Σχόλια στους Ἀχαρνῆς του Αριστοφάνη, 888a, 1)

2. άρουλα