ἄρουλα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

λόγια μεσαιωνική ελληνική με αρχαία κλίση
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἄρουλα	αἱ	ἄρουλαι
γενική	τῆς	ἀρούλης	τῶν	ἀρουλῶν
δοτική	τῇ	ἀρούλῃ	ταῖς	ἀρούλαις
αιτιατική	τὴν	ἄρουλαν	τὰς	ἀρούλας
κλητική ὦ!		ἄρουλα		ἄρουλαι
1η κλίση, Κατηγορία 'θάλασσα' όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄρουλα < (άμεσο δάνειο) λατινική arula, υποκοριστικό του ara < asa < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *as (καίω)

Ουσιαστικό

ἄρουλα θηλυκό

1. σχάρα

   ※  Σχόλια εις τον Παιδαγωγόν στο ⌘Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Παιδαγωγός Sch.Clem.Al.Paed.254.16. Έκδοση: Clarendoniana, 1869, Επιμελητής: Dindorf

   ἐσχαρίδες· ἃς νῦν ἀρούλας καλοῦσιν

   ※  Σχόλια στους Ἀχαρνῆς του Αριστοφάνη, 888a, 1

   ἐσχάραν, τὴν νῦν καλουμένην ἄρουλαν.

2. άρουλα

Συγγενικά

• ἀρούλιον

Πηγές

• ἄρουλα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ἄρουλα - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• ἄρουλα σελ.980 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)
  Με σχόλιο: «μσν. κ. δημ.» (μεσαιωνικό και δημοτική).