αντιποίηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αντιποίηση	οι	αντιποιήσεις
γενική	της	αντιποίησης*	των	αντιποιήσεων
αιτιατική	την	αντιποίηση	τις	αντιποιήσεις
κλητική		αντιποίηση		αντιποιήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αντιποιήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αντιποίηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀντιποίη(σις) + -ση < αρχαία ελληνική ἀντιποιέω. Συγχρονικά αναλύεται σε αντι- + -ποίηση

Ουσιαστικό

αντιποίηση θηλυκό

• (νομικός όρος) το να κάνει κάποιος δικό του κάτι με μη θεμιτό τρόπο, ιδίως το να ασκεί δικαίωμα ή εξουσία που δεν του ανήκει

  αντιποίηση αρχής

Συνώνυμα

• οικειοποίηση
• σφετερισμός

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη αντιποιούμαι

Μεταφράσεις

    αντιποίηση