υἱοθεσία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	υἱοθεσίᾱ	αἱ	υἱοθεσίαι
γενική	τῆς	υἱοθεσίᾱς	τῶν	υἱοθεσιῶν
δοτική	τῇ	υἱοθεσίᾳ	ταῖς	υἱοθεσίαις
αιτιατική	τὴν	υἱοθεσίᾱν	τὰς	υἱοθεσίᾱς
κλητική ὦ!		υἱοθεσίᾱ		υἱοθεσίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		υἱοθεσίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		υἱοθεσίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υἱοθεσία < σύνθετο από συναρπαγή της έκφρασης «υἱόν θέσθαι» → δείτε  αρχαία ελληνική υἱός & το απαρέμφατο μέσου αορίστου του τίθημι

Ουσιαστικό

υἱοθεσία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η υιοθεσία

Παράγωγα

• υἱοθετέω, υἱοθετῶ
• υἱοθέτησις
• υἱόθετος

Πηγές

• υἱοθεσία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• υἱοθεσία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.