θηριοτρόφος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	θηριοτρόφος	οι	θηριοτρόφοι
γενική	του/της	θηριοτρόφου	των	θηριοτρόφων
αιτιατική	τον/τη	θηριοτρόφο	τους/τις	θηριοτρόφους
κλητική		θηριοτρόφε		θηριοτρόφοι
Κατηγορία όπως «ζωγράφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θηριοτρόφος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή θηριοτρόφος. Συγχρονικά αναλύεται σε θηρί(ο) + -ο- + -τρόφος.

Προφορά

ΔΦΑ : /θi.ɾi.oˈtɾo.fos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θη‐ρι‐ο‐τρό‐φος

Ουσιαστικό

θηριοτρόφος αρσενικό ή θηλυκό

• (επάγγελμα) που εργάζεται σε θηριοτροφείο ή είναι ιδιοκτήτης του

Μεταφράσεις

    θηριοτρόφος

Πηγές

• θηριοτροφείο (& θηριοτρόφος) - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	θηριοτρόφος	οἱ	θηριοτρόφοι
γενική	τοῦ	θηριοτρόφου	τῶν	θηριοτρόφων
δοτική	τῷ	θηριοτρόφῳ	τοῖς	θηριοτρόφοις
αιτιατική	τὸν	θηριοτρόφον	τοὺς	θηριοτρόφους
κλητική ὦ!		θηριοτρόφε		θηριοτρόφοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θηριοτρόφω
γεν-δοτ	τοῖν		θηριοτρόφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θηριοτρόφος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική θηρί(ον) + -ο- + -τρόφος

Ουσιαστικό

θηριοτρόφος, -ου αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) ο θηριοτρόφος

Συγγενικά

• θηριοτροφεῖον
• θηριότροφος
• θηριοτροφῶ (θηριοτροφέω)
• → δείτε τις λέξεις θηρίον και τρέφω

Πηγές

• θηριοτρόφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.