αποσιώπηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αποσιώπηση	οι	αποσιωπήσεις
γενική	της	αποσιώπησης*	των	αποσιωπήσεων
αιτιατική	την	αποσιώπηση	τις	αποσιωπήσεις
κλητική		αποσιώπηση		αποσιωπήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αποσιωπήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αποσιώπηση < ελληνιστική κοινή ἀποσιώπησις < ἀποσιωπάω / ἀποσιωπῶ < αρχαία ελληνική ἀπό + σιωπάω / σιωπῶ < σιωπή

Ουσιαστικό

αποσιώπηση θηλυκό

1. η ενέργεια του αποσιωπώ, η αποφυγή της αναφοράς σε κάτι ώστε να μην γνωστοποιηθεί
2. (σχήμα λόγου) η χρήση των αποσιωπητικών

Μεταφράσεις

    αποσιώπηση