βραχύτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	βραχύτης	αἱ	βραχύτητες
γενική	τῆς	βραχύτητος	τῶν	βραχυτήτων
δοτική	τῇ	βραχύτητῐ	ταῖς	βραχύτησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	βραχύτητᾰ	τὰς	βραχύτητᾰς
κλητική ὦ!		βραχύτης		βραχύτητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βραχύτητε
γεν-δοτ	τοῖν		βραχυτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βραχύτης < βραχύ(ς) + -της < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *mréǵʰus (βραχύς) < *mreǵʰ- +‎ *-us

Ουσιαστικό

βραχύτης θηλυκό

• η ιδιότητα του κοντού, η βραχύτητα

Πηγές

• βραχύτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βραχύτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.