διασάφησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διασάφησῐς	αἱ	διασαφήσεις
γενική	τῆς	διασαφήσεως	τῶν	διασαφήσεων
δοτική	τῇ	διασαφήσει	ταῖς	διασαφήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διασάφησῐν	τὰς	διασαφήσεις
κλητική ὦ!		διασάφησῐ		διασαφήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διασαφήσει
γεν-δοτ	τοῖν		διασαφησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διασάφησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διασαφέω / διασαφῶ, διασαφη- + -σις

Ουσιαστικό

διασάφησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) διασάφηση, εξήγηση, ερμηνεία

Δείτε επίσης

• τη μεσαιωνική διασαφήνισις

Πηγές

• διασάφησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.