δικλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δικλίς	αἱ	δικλίδες
γενική	τῆς	δικλίδος	τῶν	δικλίδων
δοτική	τῇ	δικλίδῐ	ταῖς	δικλίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δικλίδᾰ	τὰς	δικλίδᾰς
κλητική ὦ!		δικλίς*		δικλίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δικλίδε
γεν-δοτ	τοῖν		δικλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δικλίς < (δίς) δι- + κλί(νω) + -ς

Ουσιαστικό

δικλίς, -ίδος θηλυκό (στον Όμηρο απαντά μόνο στον πληθυντικό)

• (για πόρτες και πύλες) που έχει δύο φύλλα

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 17 (ρ. Τηλεμάχου καὶ Ὀδυσσέως ἐπάνοδος εἰς Ἰθάκην.), στίχ. 268 (267-268)

  θύραι δ᾽ εὐερκέες εἰσὶ | δικλίδες· οὐκ ἄν τίς μιν ἀνὴρ ὑπεροπλίσσαιτο.

  πόρτες ασφαλισμένες, | δίφυλλες, ποιος θα μπορούσε τάχα να τις παραβιάσει.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

Πηγές

• δικλίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δικλίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.