διύλισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διύλισῐς	αἱ	διυλίσεις
γενική	τῆς	διυλίσεως	τῶν	διυλίσεων
δοτική	τῇ	διυλίσει	ταῖς	διυλίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διύλισῐν	τὰς	διυλίσεις
κλητική ὦ!		διύλισῐ		διυλίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διυλίσει
γεν-δοτ	τοῖν		διυλισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διύλισις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διυλίζω, διυλι(σ)- + -σις

Ουσιαστικό

διύλισις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) διύλιση

Συγγενικά

• → δείτε  διά (δι-) και ὕλη

Πηγές

• διύλισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.