εὕρεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὕρεσῐς	αἱ	εὑρέσεις
γενική	τῆς	εὑρέσεως	τῶν	εὑρέσεων
δοτική	τῇ	εὑρέσει	ταῖς	εὑρέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	εὕρεσῐν	τὰς	εὑρέσεις
κλητική ὦ!		εὕρεσῐ		εὑρέσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὑρέσει
γεν-δοτ	τοῖν		εὑρεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὕρεσις < εὑρίσκω + -σις

Ουσιαστικό

εὕρεσις

1. εύρεση
2. επινόηση
3. ανακάλυψη, εφεύρεση

Πηγές

• εὕρεσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὕρεσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.