ανακάλυψη

Συνωνυμα -καινουργιο

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	ανακάλυψη	ανακαλύψεις
γενική	ανακάλυψης & ανακαλύψεως	ανακαλύψεων
αιτιατική	ανακάλυψη	ανακαλύψεις
κλητική	ανακάλυψη	ανακαλύψεις

Ετυμολογία

ανακάλυψη < από το ανακαλύπτω.

Ουσιαστικό

ανακάλυψη θηλυκό (πληθυντικός : ανακαλύψεις)

1. το να βρίσκει κανείς κάτι που υπήρχε αλλά δεν ήταν γνωστό ή δεν ήξερε που βρίσκεται
2. (μεταφορικά) η επινόηση

Σημειώσεις

• Οι ανακαλύψεις είναι άλλοτε τυχαία και άλλοτε μετά από συστηματική και επίπονη έρευνα, αλλά πολύ σημαντικά για τη ζωή και τον πολιτισμό, ευρήματα του ανθρώπου π.χ. η ανακάλυψη της Αμερικής ή εξωτερικά ερεθίσματα που γονιμοποιούνται θετικά στον ανθρώπινο νου π.χ. η ανακάλυψη της αρχής της ανώσεως από τον Αρχιμήδη. Η διαφορά της ανακάλυψης από την εφεύρεση είναι πως η ανακάλυψη προϋπήρχε, ενώ η εφεύρεση αποτελεί κάτι που δημιουργήθηκε.

Μεταφράσεις

    ανακάλυψη

αγγλικά : discovery (en) γαλλικά : découverte (fr)

πολωνικά : odkrycie (pl)