ανακάλυψη

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ανακάλυψη	οι	ανακαλύψεις
γενική	της	ανακάλυψης*	των	ανακαλύψεων
αιτιατική	την	ανακάλυψη	τις	ανακαλύψεις
κλητική		ανακάλυψη		ανακαλύψεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ανακαλύψεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ανακάλυψη < από το ανακαλύπτω

Ουσιαστικό

ανακάλυψη θηλυκό (πληθυντικός : ανακαλύψεις)

1. το να βρίσκει κανείς κάτι που υπήρχε, αλλά δεν ήταν γνωστό ή δεν ήξερε πού βρίσκεται
2. (μεταφορικά) η επινόηση

Σημειώσεις

• Οι ανακαλύψεις είναι άλλοτε τυχαίες και άλλοτε μετά από συστηματική και επίπονη έρευνα, αλλά πολύ σημαντικές για τη ζωή και τον πολιτισμό, ευρήματα του ανθρώπου, π.χ. η ανακάλυψη της Αμερικής ή εξωτερικά ερεθίσματα που γονιμοποιούνται θετικά στον ανθρώπινο νου, π.χ. η ανακάλυψη της αρχής της ανώσεως από τον Αρχιμήδη. Η διαφορά της ανακάλυψης από την εφεύρεση είναι πως η ανακάλυψη προϋπήρχε, ενώ η εφεύρεση αποτελεί κάτι που δημιουργήθηκε.

Μεταφράσεις

    ανακάλυψη

αγγλικά : discovery (en) γαλλικά : découverte (fr) πολωνικά : odkrycie (pl)