ζέα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ζέᾱ	αἱ	ζέαι
γενική	τῆς	ζέᾱς	τῶν	ζεῶν
δοτική	τῇ	ζέᾳ	ταῖς	ζέαις
αιτιατική	τὴν	ζέᾱν	τὰς	ζέᾱς
κλητική ὦ!		ζέᾱ		ζέαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζέᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ζέαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'φαρέτρα' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζέα < *ζεΗ-ια [πβ. ιαπετικό *jev-ja, σανσκριτικά yávas (σιτάρι), λιθ. yavai (σιτάρι)]

Ουσιαστικό

ζέα θηλυκό

1. → δείτε τη λέξη ζειά
   • ἐκ δὲ τῶν ἐν Τυρρηνίᾳ πόλεων οἱ πεμφθέντες κέγχρους τε καὶ ζέας συνωνησάμενοι ταῖς ποταμηγοῖς σκάφαις κατεκόμισαν εἰς τὴν πόλιν. (Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Ρωμαϊκή Αρχαιολογία, 7, 12)
   • ἐν κάνησι καὶ πινακίσκοις κεραμεοῖς, ἀλφίτων μάζας καὶ πόπανα καὶ ζέας καὶ καρπῶν τινων ἀπαρχὰς καὶ ἄλλα τοιαῦτα λιτὰ. (Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Ρωμαϊκή Αρχαιολογία, 2, 23)
2. γραμμή/ρυτίδα στον ουρανίσκο ενός αλόγου (Ἱππιατρικά, 1, 8)

Άλλες μορφές

• ζειά