θῶμιγξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θῶμιγξ	αἱ	θώμιγγες
γενική	τῆς	θώμιγγος	τῶν	θωμίγγων
δοτική	τῇ	θώμιγγῐ	ταῖς	θώμιγξῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	θώμιγγᾰ	τὰς	θώμιγγᾰς
κλητική ὦ!		θῶμιγξ		θώμιγγες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θώμιγγε
γεν-δοτ	τοῖν		θωμίγγοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'φάλαγξ' όπως «φάλαγξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θῶμιγξ < άγνωστης ετυμολογίας Ίσως συγγενές με το λατινικό fūnis (σχοινί). To ‑ιγγ- κατά τον Beekes μαρτυρεί προελληνική προέλευση

Ουσιαστικό

θῶμιγξ θηλυκό

1. σχοινί, κορδόνι

   ※  ἐν τεμένεϊ Ἀφροδίτης κατέαται στέφανον περὶ τῇσι κεφαλῇσι ἔχουσαι θώμιγγος πολλαὶ γυναῖκες·

   στο τέμενος της Αφροδίτης κάθονται έχοντας στεφάνι από σκοινί στα κεφάλια πολλές γυναίκες

   Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι (c.440 π.Κ.Ε.) 1. Κλειώ, 199.2 (σχετικά με τα έθιμα των Βαβυλωνίων

2. χορδή τόξου

   ※  πολλὰ μὲν γὰρ ἐκ χερῶν πέτροισιν ἠράσσοντο, τοξικῆς τ᾽ ἄπο θώμιγγος ἰοὶ προσπίτνοντες ὤλλυσαν·

   γιατί βροχή απ᾽ τα χέρια τους πέφτοντας πέτρες κι από των τόξων τις νευρές βέλη χαλάζι το θάνατο σκορπούσανε·

   Αισχύλος, Πέρσαι (472 π.Κ.Ε.), στίχος 561 @greek-language.gr Mετάφραση (1930): Ιωάννης Γρυπάρης

   ※  <ἱππικὴ βάσις>· ἡ νευρὰ τοῦ τόξου, διὰ τὸ ἐξ ἱππείων γίνεσθαι νευρῶν. οἱ δὲ <θώμιγγα νευρῶν ἱππικὴν> καλοῦσιν (⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Ι)

3. πετονιά ψαρέματος

Πηγές

• θῶμιγξ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θῶμιγξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.