κέλευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κέλευσῐς	αἱ	κελεύσεις
γενική	τῆς	κελεύσεως	τῶν	κελεύσεων
δοτική	τῇ	κελεύσει	ταῖς	κελεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κέλευσῐν	τὰς	κελεύσεις
κλητική ὦ!		κέλευσῐ		κελεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κελεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		κελευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κέλευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κελεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

κέλευσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) προσταγή, κέλευση

  ≈ συνώνυμα: (αρχαία ελληνικά) κέλευσμα

Πηγές

• κέλευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.