κυρτότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κυρτότης	αἱ	κυρτότητες
γενική	τῆς	κυρτότητος	τῶν	κυρτοτήτων
δοτική	τῇ	κυρτότητῐ	ταῖς	κυρτότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κυρτότητᾰ	τὰς	κυρτότητᾰς
κλητική ὦ!		κυρτότης		κυρτότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυρτότητε
γεν-δοτ	τοῖν		κυρτοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυρτότης < κυρτό(ς) + -της

Ουσιαστικό

κυρτότης, -ητος θηλυκό

1. η κυρτότητα
2. ≠ αντώνυμα: κοιλότης
3. το καμπούριασμα

Πηγές

• κυρτότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυρτότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.