κύμανσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κύμανσῐς	αἱ	κυμάνσεις
γενική	τῆς	κυμάνσεως	τῶν	κυμάνσεων
δοτική	τῇ	κυμάνσει	ταῖς	κυμάνσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κύμανσῐν	τὰς	κυμάνσεις
κλητική ὦ!		κύμανσῐ		κυμάνσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυμάνσει
γεν-δοτ	τοῖν		κυμανσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κύμανσις < κυμαίνω, κυμαν- + -σις < κῦμα

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κύμανση

Ουσιαστικό

κύμανσις, -εως θηλυκό

• κυματισμός

Σύνθετα

• ἐκκύμανσις

Πηγές

• κύμανσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.