μαγειρεῖον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μαγειρεῖον	τὰ	μαγειρεῖᾰ
γενική	τοῦ	μαγειρείου	τῶν	μαγειρείων
δοτική	τῷ	μαγειρείῳ	τοῖς	μαγειρείοις
αιτιατική	τὸ	μαγειρεῖον	τὰ	μαγειρεῖᾰ
κλητική ὦ!		μαγειρεῖον		μαγειρεῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαγειρείω
γεν-δοτ	τοῖν		μαγειρείοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαγειρεῖον, ήδη τον 4ο αιώνα στον Αριστοτέλη < μάγειρ(ος) + -εῖον

Ουσιαστικό

μαγειρεῖον ουδέτερο

1. κρεοπωλείο, χασάπικο
2. μαγειρείο

Συγγενικά

• μαγειρεία
• μαγειρεῖα
• μαγειρεύω
• μαγείρισσα

→ και δείτε τη λέξη μάγειρος

Πηγές

• μαγειρεῖον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μαγειρεῖον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.