μαστίγωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μαστίγωσῐς	αἱ	μαστιγώσεις
γενική	τῆς	μαστιγώσεως	τῶν	μαστιγώσεων
δοτική	τῇ	μαστιγώσει	ταῖς	μαστιγώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μαστίγωσῐν	τὰς	μαστιγώσεις
κλητική ὦ!		μαστίγωσῐ		μαστιγώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαστιγώσει
γεν-δοτ	τοῖν		μαστιγωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαστίγωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μαστιγόω, μαστιγῶ + -σις (-ωσις)

Ουσιαστικό

μαστίγωσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η μαστίγωση

Συγγενικά

• μαστιγώσιμος

→ και δείτε τη λέξη μάστιξ

Πηγές

• μαστίγωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.