μονόχνωτος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	μονόχνωτος	μονόχνωτη	μονόχνωτο
γενική	μονόχνωτου	μονόχνωτης	μονόχνωτου
αιτιατική	μονόχνωτο	μονόχνωτη	μονόχνωτο
κλητική	μονόχνωτε	μονόχνωτη	μονόχνωτο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	μονόχνωτοι	μονόχνωτες	μονόχνωτα
γενική	μονόχνωτων	μονόχνωτων	μονόχνωτων
αιτιατική	μονόχνωτους	μονόχνωτες	μονόχνωτα
κλητική	μονόχνωτοι	μονόχνωτες	μονόχνωτα

Ετυμολογία

μονόχνωτος < μονο- + χνώτο + -ος

Επίθετο

μονόχνωτος, -η, -ο

• (μειωτικά) άνθρωπος ακοινώνητος

Συνώνυμα

• ακοινώνητος
• μισάνθρωπος

Μεταφράσεις

    μονόχνωτος

→ δείτε τις λέξεις: ακοινώνητος και μισάνθρωπος