παρηγόρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παρηγόρησῐς	αἱ	παρηγορήσεις
γενική	τῆς	παρηγορήσεως	τῶν	παρηγορήσεων
δοτική	τῇ	παρηγορήσει	ταῖς	παρηγορήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παρηγόρησῐν	τὰς	παρηγορήσεις
κλητική ὦ!		παρηγόρησῐ		παρηγορήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρηγορήσει
γεν-δοτ	τοῖν		παρηγορησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρηγόρησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παρηγορέω / παρηγορῶ, παρηγορη- + -σις (-ησις) < παρήγορος

Ουσιαστικό

παρηγόρησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) παρηγόρηση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παρηγορέω, παρά και ἀγορά

Πηγές

• παρηγόρησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.