πενιχρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πενιχρότης	αἱ	πενιχρότητες
γενική	τῆς	πενιχρότητος	τῶν	πενιχροτήτων
δοτική	τῇ	πενιχρότητῐ	ταῖς	πενιχρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πενιχρότητᾰ	τὰς	πενιχρότητᾰς
κλητική ὦ!		πενιχρότης		πενιχρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πενιχρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		πενιχροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πενιχρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πενιχρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

πενιχρότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• πενιχρότητα, πενία

Πηγές

• πενιχρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.