προσθαφαίρεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσθαφαίρεσῐς	αἱ	προσθαφαιρέσεις
γενική	τῆς	προσθαφαιρέσεως	τῶν	προσθαφαιρέσεων
δοτική	τῇ	προσθαφαιρέσει	ταῖς	προσθαφαιρέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσθαφαίρεσῐν	τὰς	προσθαφαιρέσεις
κλητική ὦ!		προσθαφαίρεσῐ		προσθαφαιρέσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσθαφαιρέσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσθαφαιρεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσθαφαίρεσις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσθαφαίρεσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• προσθαφαίρεση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• προσθαφαίρεσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• προσθαφαίρεσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.