συγκίνησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συγκίνησῐς	αἱ	συγκινήσεις
γενική	τῆς	συγκινήσεως	τῶν	συγκινήσεων
δοτική	τῇ	συγκινήσει	ταῖς	συγκινήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συγκίνησῐν	τὰς	συγκινήσεις
κλητική ὦ!		συγκίνησῐ		συγκινήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκινήσει
γεν-δοτ	τοῖν		συγκινησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκίνησις < συγκινέω, συγκινη- + -σις (-ησις). Μορφολογικά αναλύεται σε συγ- + κίνησις.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: συγκίνηση (με μεταφορική σημασία)

Ουσιαστικό

συγκίνησις, -εως θηλυκό

• αναστάτωση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• συγκίνησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.