συγκίνηση

Ελληνικά (el) [επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συγκίνηση	οι	συγκινήσεις
γενική	της	συγκίνησης & συγκινήσεως	των	συγκινήσεων
αιτιατική	τη	συγκίνηση	τις	συγκινήσεις
κλητική		συγκίνηση		συγκινήσεις
όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συγκίνηση < αρχαία ελληνική συγκίνησις < συγκινέω-συγκινῶ < σύν + κινῶ

συγκίνηση θηλυκό

εσωτερική ή εξωτερική συναισθηματική αντίδραση σε συμβάν-γεγονός (λόγω συμβάντος-γεγονότος)
(ψυχολογία) αντίδραση σε ερέθισμα που επιφέρει ψυχοσωματικές μεταβολές

συγκίνηση