τειχίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τειχίον	τὰ	τειχίᾰ
γενική	τοῦ	τειχίου	τῶν	τειχίων
δοτική	τῷ	τειχίῳ	τοῖς	τειχίοις
αιτιατική	τὸ	τειχίον	τὰ	τειχίᾰ
κλητική ὦ!		τειχίον		τειχίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τειχίω
γεν-δοτ	τοῖν		τειχίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τειχίον < τεῖχος + υποκοριστικό επίθημα -ίον

Ουσιαστικό

τειχίον, -ου ουδέτερο

• (οικοδομική) το περιτοίχισμα αυλών σπιτιών (ενώ το τείχος, πόλεων)

  ※  μέγα τειχίον αὐλῆς ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 16 (π), στίχ. 165, επίσης 16 (π), στίχ. 343

Πηγές

• τειχίον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τειχίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.