χθαμαλότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	χθᾰμᾰλοτητ-
ονομαστική	ἡ	χθαμαλότης	αἱ	χθαμαλότητες
γενική	τῆς	χθαμαλότητος	τῶν	χθαμαλοτήτων
δοτική	τῇ	χθαμαλότητῐ	ταῖς	χθαμαλότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	χθαμαλότητᾰ	τὰς	χθαμαλότητᾰς
κλητική ὦ!		χθαμαλότης		χθαμαλότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χθαμαλότητε
γεν-δοτ	τοῖν		χθαμαλοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χθαμαλότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική χθαμαλ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

χθᾰμᾰλότης, -ητος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• η χθαμαλότητα, η ιδιότητα του χθαμαλού, του χαμηλού

Πηγές

• χθαμαλότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.