ἀλκυών

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀλκυων-, ἀλκυον-
ονομαστική	ἡ	ἀλκυών	αἱ	ἀλκυόνες
γενική	τῆς	ἀλκυόνος	τῶν	ἀλκυόνων
δοτική	τῇ	ἀλκυόνῐ	ταῖς	ἀλκυόσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀλκυόνᾰ	τὰς	ἀλκυόνᾰς
κλητική ὦ!		ἀλκυών		ἀλκυόνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλκυόνε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλκυόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κανών' όπως «κανών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀλκυών < → λείπει η ετυμολογία (συχνά παρετυμολογείται από το ἅλς + κυέω)

Ουσιαστικό

ἀλκυών, -όνος θηλυκό

1. μυθικό πουλί
2. (πτηνό) η αλκυόνα

Πηγές

• ἀλκυών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀλκυών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.