ἀπελάτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀπελάτης	οἱ	ἀπελάται
γενική	τοῦ	ἀπελάτου	τῶν	ἀπελατῶν
δοτική	τῷ	ἀπελάτῃ	τοῖς	ἀπελάταις
αιτιατική	τὸν	ἀπελάτην	τοὺς	ἀπελάτᾱς
κλητική ὦ!		ἀπελάτᾰ		ἀπελάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀπελάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀπελάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπελάτης (ελληνιστική κοινή) < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀπελάτης, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• ζωοκλέφτης

Πηγές

• ἀπελάτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.