ἁμάρτημα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἁμάρτημᾰ	τὰ	ἁμαρτήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἁμαρτήμᾰτος	τῶν	ἁμαρτημᾰ́των
δοτική	τῷ	ἁμαρτήμᾰτῐ	τοῖς	ἁμαρτήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἁμάρτημᾰ	τὰ	ἁμαρτήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἁμάρτημᾰ		ἁμαρτήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁμαρτήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἁμαρτημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἁμάρτημα < ἁμαρτάνω, ἁμαρτη- + -μα

Ουσιαστικό

ἁμάρτημα ουδέτερο

• σφάλμα,αστοχία, αποτυχία, αδικία

Συγγενικά

• ἁμαρτάνω

Πηγές

• ἁμάρτημα - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἁμάρτημα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἁμάρτημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.