αμάρτημα

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	αμάρτημα	αμαρτήματα
γενική	αμαρτήματος	αμαρτημάτων
αιτιατική	αμάρτημα	αμαρτήματα
κλητική	αμάρτημα	αμαρτήματα

Ετυμολογία

αμάρτημα < αρχαία ελληνική ἁμάρτημα

Προφορά

ΔΦΑ : /a.ˈmaɾ.ti.ma/

Ουσιαστικό

αμάρτημα ουδέτερο

1. (θρησκεία) η παραβίαση ενός ηθικού κανόνα ή του θείου νόμου

   συνώνυμα: αμαρτία

2. (κατ’ επέκταση) η παραβίαση οποιωνδήποτε κανόνων, αρχών κ.λπ.

Πολυλεκτικοί όροι

• θανάσιμο αμάρτημα
• προπατορικό αμάρτημα

Μεταφράσεις

    αμάρτημα

αγγλικά : sin (en)