ἐπίτευξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπίτευξῐς	αἱ	ἐπιτεύξεις
γενική	τῆς	ἐπιτεύξεως	τῶν	ἐπιτεύξεων
δοτική	τῇ	ἐπιτεύξει	ταῖς	ἐπιτεύξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐπίτευξῐν	τὰς	ἐπιτεύξεις
κλητική ὦ!		ἐπίτευξῐ		ἐπιτεύξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιτεύξει
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιτευξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπίτευξις < ἐπιτυγχάνω, ἐπι-τευχ- (όπως τεύξομαι, τέτευχα ή η μορφή τεύχω) + -σις > -ξις

Ουσιαστικό

ἐπίτευξις θηλυκό

1. επιτυχία στο στόχο
2. (ελληνιστική σημασία) η επιτυχής ολοκλήρωση ενός στόχου, επίτευξη

Πηγές

• ἐπίτευξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.