ἔξαλα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	τὰ	ἔξαλᾰ
γενική	τῶν	ἐξάλων
δοτική	τοῖς	ἐξάλοις
αιτιατική	τὰ	ἔξαλᾰ
κλητική ὦ!		ἔξαλᾰ
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἔξαλα < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου ἔξαλος (ἔξαλον) στον πληθυντικό

Ουσιαστικό

ἔξαλα ουδέτερο, μόνο στον πληθυντικό (ελληνιστική κοινή)

1. (για νησί) που ξεπροβάλει έξω από τη θάλασσα

   ※  1ος↑↓ αιώνας ⌘ Στράβων, Γεωγραφικά, 17.1, 52 @perseus.tufts.edu @wikisource

   νήσους δʼ ὁ Νεῖλος κατεσπαρμένας ἔχει παμπόλλας, τὰς μὲν καλυπτομένας ὅλας ἐν ταῖς ἀναβάσεσι, τὰς δʼ ἐκ μέρους, ἐποχετεύεται δὲ τοῖς κοχλίαις τὰ λίαν ἔξαλα.

2. (για πλοία) το τμήμα που είναι πάνω από την ίσαλο γραμμή

   ※  2ος↓ αιώνας ⌘ Λουκιανός, 21, 47 Ζεὺς τραγωδός @wikisource

   καὶ χρυσαῖ μὲν αἱ ἄγκυραι ἐνίοτε, ὁ χηνίσκος δὲ μολυβδοῦς, καὶ τὰ μὲν ὕφαλα κατάγραφα, τὰ δὲ ἔξαλα τῆς νεὼς ἄμορφα.

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ἔξαλα

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (ἔξαλον) του ἔξαλος

Πηγές

• ἔξαλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.