ὁρμητήριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὁρμητήριον	τὰ	ὁρμητήριᾰ
γενική	τοῦ	ὁρμητηρίου	τῶν	ὁρμητηρίων
δοτική	τῷ	ὁρμητηρίῳ	τοῖς	ὁρμητηρίοις
αιτιατική	τὸ	ὁρμητήριον	τὰ	ὁρμητήριᾰ
κλητική ὦ!		ὁρμητήριον		ὁρμητήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὁρμητηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		ὁρμητηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὁρμητήριον < ὁρμάω, θέμα ὁρμη- + -τήριον < ὁρμή

Ουσιαστικό

ὁρμητήριον ουδέτερο

1. μέσο υποκίνησης, ερέθισμα
2. παρόρμηση
3. σημείο εκκίνησης απ' όπου ὁρμάομαι, ορμητήριο
   1. (στρατιωτικός όρος) στρατιωτική θέση
   2. βάση επιχειρήσεων

Συγγενικά

• ὁρμήτειρα

→ και δείτε τις λέξεις ὁρμητός και ὁρμή

Πηγές

• ὁρμητήριον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὁρμητήριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.