verber

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

verber < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

verber ουδέτερο

• μαστίγιο

  nudari iubet verberaque adferri (Titus Livius, Ab urbe condita, 8, 28, 4)

  διέταξε να τον γυμνώσουν και να τον μαστιγώσουν

• μαστίγωμα, πληγή, ράπισμα, μάστιγα
• χτύπημα, κρούση
• ράβδος
• ο ιμάντας της σφεντόνας

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	verber	verberă
γενική	verberis	verberum
δοτική	verberī	verberĭbus
αιτιατική	verber	verberă
κλητική	verber	verberă
αφαιρετική	verbere	verberĭbus
(γ' κλίση)

Σημειώσεις

Ο ενικός δε βρίσκεται συχνά, ιδίως οι πτώσεις ονομαστική, δοτική και αιτιατική ενικού δεν βρίσκονται καθόλου στα λατινικά κείμενα.

Συγγενικά

verberabilis-is-e (=μαστιγώσιμος) verberabundus-a-um verberatio (=μαστίγωση) verberator (=μαστιγωτής) verberatus (=πληγή) verbereus-a-um (=μαστιγώσιμος) verberito (=μαστιγώνω συχνά) verbero (=μαστιγώνω) verbero (=μαστιγωτής)

Εκφράσεις

• a verbis ad verbera (=απ' τα λόγια στα χτυπήματα = όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος)
• post verba verbera (=μετά τα λόγια, τα χτυπήματα = όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος)
• linquae verbera (=(κυριολεκτικά) οι μαστιγώσεις του λόγου = Πρότυπο:μτφ οι επιπλήξεις)