ρεμπέτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ρεμπέτης	οι	ρεμπέτες & ρεμπέτηδες
γενική	του	ρεμπέτη	των	— & ρεμπέτηδων
αιτιατική	τον	ρεμπέτη	τους	ρεμπέτες & ρεμπέτηδες
κλητική		ρεμπέτη		ρεμπέτες & ρεμπέτηδες
Κατηγορία όπως «λαχειοπώλης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ρεμπέτες στον Πειραιά (1933). Αριστερά με το μπουζούκι ο Μάρκος Βαμβακάρης. Στη μέση με την κιθάρα ο Γιώργος Μπάτης.

Ετυμολογία

ρεμπέτης < πιθανόν τουρκική ribat (στρατώνας, προκεχωρημένο φυλάκιο) < περσική , με σταδιακή σημασία περιθωριακό, λόγω της κακής φήμης των ατάκτων που ζούσαν εκεί. Οι ετυμολογήσεις από τη σλαβική rebyata (παιδιά), ή από την τουρκική rubai (τετράστιχο, αραβικής προέλευσης), ή από την αρχαία ελληνική ῥέμβομαι (περιπλανώμαι) θεωρούνται αστήρικτες.

Προφορά

ΔΦΑ : /ɾeˈbe.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ρε‐μπέ‐της

Ουσιαστικό

ρεμπέτης αρσενικό (θηλυκό ρεμπέτισσα)

1. (μουσική) λαϊκός μουσικός που γράφει, τραγουδά ή παίζει ρεμπέτικα τραγούδια
2. (μεταφορικά) λαϊκός άνθρωπος του κοινωνικού περιθωρίου με αντισυμβατική ζωή

Συγγενικά

• ρεμπέτικος
• ρεμπετεύω

Δείτε επίσης

• Ρεμπέτικη μουσική στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    ρεμπέτης

γαλλικά : rébète (fr)