μπάστακας

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μπάστακας	οι	μπάστακες
γενική	του	μπάστακα		—
αιτιατική	τον	μπάστακα	τους	μπάστακες
κλητική		μπάστακα		μπάστακες
Κατηγορία όπως «βαρύμαγκας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

μπάστακας < άγνωστης ετυμολογίας,^[1] πιθανόν (άμεσο δάνειο) τουρκική baştaki («αρχικός, πρώτος»)^[2] < τουρκική baş (κεφάλι, κορυφή)

μπάστακας αρσενικό

(παρωχημένο) πέτρα ή άλλο σταθερό σημάδι που χρησιμοποιείται σαν βάση σε παιχνίδια με μπίλιες ή στις αμάδες
(μεταφορικά) που δεν κάνει τίποτε εκτός από το να στέκεται όρθιος και ακίνητος, παρεμποδίζοντας ή ενοχλώντας απλώς με τη στάση του, ενοχλητικός
※ Έχει στηθεί μπάστακας στην αυλόπορτα και δε λέει να το κουνήσει. (Διονύσης Χαριτόπουλος (1976) Δανεικιά γραβάτα [διηγήματα])

η λέξη χρησιμοποιείται με τη μορφή παρομοίωσης («σαν μπάστακας») αρκετά συχνά, ώστε να πάρει τη μεταφορική σημασία του «ενοχλητικός» όταν χρησιμοποιείται απλά

ενοχλητικός

↑ μπάστακας - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
↑ «που σχετιζόταν με το στήσιμο του πρώτου βώλου στις αμάδες» Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.